Nie, tytuł nie jest o mnie - do kina wybrałem się sam i była to znakomita decyzja, dzięki której nie mam teraz wyrzutów sumienia z powodu narażenia osób trzecich na tak przykre doznania.
Zaczęło się od Legionu w reżyserii Scotta Stewarta. Historia współczesnej Maryi i Józefa, w czasach biblijnej apokalipsy, mogłaby wybrzmieć ciekawie, ale wyszedł gniot, przy którym nawet Księga Ocalenia wydaje się dziełem wartościowym. Morze głupoty wylewające się z ekranu zbliża się do światowych rekordów objętości i w dodatku nie jest to nawet śmieszne. Wszyscy aktorzy grają na poważnie. Naprawdę, momentami przykro było patrzeć na wysiłki takiego Dennisa Quaida. Całkowicie daremne, dodajmy, gdyż tej historii nikt nie byłby w stanie uratować - nie dość, że największym zagrożeniem dla przyszłej matki mesjasza jest sam Bóg, który postanowił raz na zawsze skończyć z rodzajem ludzkim, to okazuje się, że jedyna droga do ocalenia wiedzie przez wypowiedzenie Mu posłuszeństwa. Dodajmy do tych herezji hordę aniołów, którzy wcielają się w ludzi niczym agenci Matrixa, czyniąc z nich coś w rodzaju zombie i mamy to, na co zasłużyliśmy, nie czytając recenzji przed kupnem biletu.
Po hollywoodzkich zapasach z semicką mitologią, postanowiłem odzyskać siły na w miarę bezpiecznym terytorium mitologii greckiej. Tak mi się przynajmniej wydawało, bo przecież Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: Złodziej Pioruna to ekranizacja popularnej książki, w dodatku tłumaczonej przez drakainę, a Chris Columbus udowodnił nie raz jeden, że filmy robić potrafi.
No cóż, tym razem mu nie wyszło. Zaczyna się sztampowo - zakompleksiony nastolatek odkrywa nagle, że nie jest wcale tym, za kogo się uważał. Nie dość, że jest półbogiem, synem samego Posejdona, to teraz musi walczyć o własne życie i ocalenie całego świata. Sztampowy jest także środek i, rzecz jasna, zakończenie. Percy (Logan Lerman) musi wyruszyć na wyprawę, w której wesprą go piękna Annabeth (Alexandra Daddario), córka Ateny, której dziewictwo, jak widać, jest tylko na pokaz i dzielny młody satyr Grover (Brandon Jackson). Ta trójka wypełnia swój quest, zdobywając po drodze kolejne artefakty i wykańczając kolejne mitologiczne stwory (skojarzenia z grą komputerową bynajmniej nieprzypadkowe) - Erynie, Hydrę, Meduzę (w tej roli piękna jak zawsze Uma Thurman - jeden z nielicznych sympatycznych akcentów filmu). Ach, zapomniałem wspomnieć o obozie szkoleniowym dla półbogów, gdzie w środku amerykańskiej puszczy młodzi wojownicy szkolą się w walce wręcz i strzelaniu z łuku pod okiem centaura Chirona (Pierce Brosnan). Konia z rzędem temu, kto powie mi, po co.
No dobra, były też jakieś plusy. Po pierwsze, Logan Lerman radził sobie z rolą i wypadł całkiem wiarygodnie. Po drugie, miałem wrażenie, że oglądam kolejny odcinek Xeny, więc było nawet sympatycznie. Niestety, czar pryskał, kiedy czarnoskóry satyr Grover zaczynał nawijać slangiem, jakby urodził się w dresie, ze złotym łańcuchem owiniętym wokół szyi. No i największy plus - sądząc po reakcjach publiczności, pozostałym widzom się podobało. Byli trochę młodsi ode mnie, ale pewnie to mnie nie tłumaczy. Ja przez cały czas zadawałem sobie pytanie "Co zrobiłby Dexter Morgan?"
Po hollywoodzkich zapasach z semicką mitologią, postanowiłem odzyskać siły na w miarę bezpiecznym terytorium mitologii greckiej. Tak mi się przynajmniej wydawało, bo przecież Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: Złodziej Pioruna to ekranizacja popularnej książki, w dodatku tłumaczonej przez drakainę, a Chris Columbus udowodnił nie raz jeden, że filmy robić potrafi.
No cóż, tym razem mu nie wyszło. Zaczyna się sztampowo - zakompleksiony nastolatek odkrywa nagle, że nie jest wcale tym, za kogo się uważał. Nie dość, że jest półbogiem, synem samego Posejdona, to teraz musi walczyć o własne życie i ocalenie całego świata. Sztampowy jest także środek i, rzecz jasna, zakończenie. Percy (Logan Lerman) musi wyruszyć na wyprawę, w której wesprą go piękna Annabeth (Alexandra Daddario), córka Ateny, której dziewictwo, jak widać, jest tylko na pokaz i dzielny młody satyr Grover (Brandon Jackson). Ta trójka wypełnia swój quest, zdobywając po drodze kolejne artefakty i wykańczając kolejne mitologiczne stwory (skojarzenia z grą komputerową bynajmniej nieprzypadkowe) - Erynie, Hydrę, Meduzę (w tej roli piękna jak zawsze Uma Thurman - jeden z nielicznych sympatycznych akcentów filmu). Ach, zapomniałem wspomnieć o obozie szkoleniowym dla półbogów, gdzie w środku amerykańskiej puszczy młodzi wojownicy szkolą się w walce wręcz i strzelaniu z łuku pod okiem centaura Chirona (Pierce Brosnan). Konia z rzędem temu, kto powie mi, po co. No dobra, były też jakieś plusy. Po pierwsze, Logan Lerman radził sobie z rolą i wypadł całkiem wiarygodnie. Po drugie, miałem wrażenie, że oglądam kolejny odcinek Xeny, więc było nawet sympatycznie. Niestety, czar pryskał, kiedy czarnoskóry satyr Grover zaczynał nawijać slangiem, jakby urodził się w dresie, ze złotym łańcuchem owiniętym wokół szyi. No i największy plus - sądząc po reakcjach publiczności, pozostałym widzom się podobało. Byli trochę młodsi ode mnie, ale pewnie to mnie nie tłumaczy. Ja przez cały czas zadawałem sobie pytanie "Co zrobiłby Dexter Morgan?"
Legion, reż. Scott Stewart, Bold Films 2010, Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: Złodziej Pioruna , reż. Chris Columbus, Fox 2000 Pictures 2010
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz